Í sambandi við myndir af flóttanum

Á flóttanum sá ég mikla neyð fólks. Fólk á lélegum bílum og allt of mikið af fólki í þeim. Bíla sem bila og fólkið er í miklum vandræðum á kantinum að bíða eftir lögreglunni eða björgun. Bílar sem urðu bensínlausir á miðjum veginum vegna þess að eigandinn átti ekki pening fyrir bensíni eða að ökumaðurinn hefur farið of hratt og ekki passað uppá bensíneyðsluna. Margir af þeim sem tóku framhjá mér á 200 km hraða voru stopp vegna bensínleysis nokkur hundruð kílómetrum frá. Hverja einustu sekúndu er maður með augun og hugann við veginn og að keyra. Horfði ekki á símann minn fyrr en ég var kominn út úr flórída um 1000 km inn í ferðina. Notaði hann bara fyrir tilkynningar um hvar ég er og upplýsingar um traffík og bensín fyrir þá sem eru á eftir mér. Því að í svona þvögu þar sem milljónir bíla eru allir að fara í sömu átt eru vitleysingar innanum sem eru hættulegir öðrum. Sá marga fara framur á yfir 200 km hraða bara til þess að lenda í árekstri við einhvern og verða dreginn í burtu strax. Að vera slasaður í bíl í þessum aðstæðum er hræðilegt. Margir klukkutímar eftir hjálp. Enginn getur hjálpað og síðan ekkert víst að spítalinn sem þú ert sendur í muni sleppa við veðrið. Þess vegna á ég ekki neinar myndir. Ég slapp án óhappa og þakka það að ég var 100 % fókusaður á keysluna. Núna mun ég keyra frá Georgiu til Tennesssee. Það er ekki eins mikið stress. Það verður aungþveiti en nóg af bensíni og ég er úr hættu af veðri. Þetta er mun þægilegri ferð sem eftir er.